Η ομορφάδα μου η άτιμη

Είναι να μη σου βγει τ' όνομα. Αλήθεια είναι πως όσες φορές έπιασα μπορντουροψάλιδο τελευταία τα κατάφερα να κοπώ, αλλά ποιος τα κοιτάει αυτά; Εντάξει κοπήκαμε μία, δύο, τρείς φορές αλλά μη μας ξεφτιλίζετε και μας φορτώνετε το φυσερό που διώχνει τα φύλλα. Αυτό ρίναι εργαλείο για σκιπητάρια, οχι για τον Άρχοντα.

Τέλος πάντων. Καθόμουν στο ταβερνάκι στη γωνία με το μπυράκι μου και περίμενα την κοπέλλα μου να τελειώσει τη δουλειά για να την πάρω πίσω στο τσαρδί μας να μου σερβίρει το ουϊσκάκι μου στον καναπέ και να την ικανοποιήσω όπως εγώ ξερω.

Μπήκαν κάτι γκόμενες μέσα και σαν Άντρας που είμαι δεν κρατήθηκα. Ούτε και οι γκόμενες κρατήθηκαν. Μας είδε η κοπελιά από την κουζίνα και έγινε το μαγαζί Χιροσίμα. Καταλήξαμε στο δικαστήριο. Εγώ βέβαια είπα την αλήθεια.

-κύριε πρόεδρα, ήρθαν οι γκόμενες και με ρωτήσανε: "Είσαι ο Άρχοντας;"
-"Ναι φθθθσσσσς" απάντησα γλιστρώντας τον αέρα που ρουφούσα μέσα από τα δόντια , για να βγάλω ένα κομάτι μπριζόλα που είχε σφηνώσει.

τότε αυτές άρχισαν να με χουφτώνουν...


"Αχ μη, καλέ μη, καλέ τρελλές είστε;" τους φώναξα (αν και γούσταρα, αλλά μπάνισα την κοπέλα που με κοιτούσε από την κουζίνα)

Βγήκε η άλλη από την κουζίνα με τον πλάστη και μία ντουζίνα πιάτα και αρχίζει να με κοπάνάει.



Αθωώθηκα αλλά πέραασα τη νύχτα στο κρατητήριο και η δικιά μου δε μου μιλάει. Τέρμα τα ουϊσκάκια στον καναπέ, τέρμα τα μπυράκια στο τραπέζι. Τώρα είμαι με αναστολή.

'Ατιμη ομορφάδα μου, ακόμα σε πλερώνω....