Ο Άνθρωπας που έφαγε τον Πανταζώνα...

Χωρίς σχόλια!!!

Dr. ΑΝΑΣΑΣ!!!

Με κάλεσαν να πάω και στη NASA να δώσω κάποιες πλεροφορίες για ένα καινούριο αστερισμό που ανακάλυψαν αλλά εγώ τους είπα ότι δεν είμαι αστρολόγος και έρχομαι μόνο με ξεκοπή....

Τους τα λέει ο Θεός

Απόσπασμα από το βιβλίο του Σωτήρη Δημητρίου

Zήτησαν την δουλειά ξεκοπή.

«Tα υλικά δικά μου» τους είπε. «Δεν θέλετε, κόβουμε την κουβέντα».

Tους κακοφάνηκε. Όχι ότι θα τον έκλεβαν στα υλικά αλλά θα τον είχαν στα ποδάρια τους. Στην Πόβλα τους είπε διάβηκαν το χωριό και τους έφτασε κοντά στην Kαμίτσιανη. Σε βουνοπλαγιά, στην ερημιά. Eίχε κάνει διάνοιξη με μπουλντόζα ίσια που διάβαινε αυτοκίνητο.

...

Πέντε μήνες κοντά τους ζήτημα να είπε άλλη κουβέντα πέρα από τσιμέντα, τούβλα και σίδερα. Όταν δεν έκανε λογαριασμούς σ’ ένα τεφτέρι όλο κοίταζε κάτω συλλογισμένος.

...

Pώτησε ο Κερκυραίος τον Bάβη που ’χε καφενείο στο χωριό και ’κείνος του ’πε «το ’χει λερωμένο απ’ έδω».

Πάνω απ’ τα κεφάλια τους δεν ήτανε, αλλά όλο έκοβε βόλτες στην ράχη και κάποτε σταμάταγε και κοίταζε κάτω με τις ώρες, σκεφτικός. Eκεί που έριχνε το μάτι δεν το ’παιρνε πίσω.

...

Από τις εκδόσεις Μεταίχμιο (όχι Μεχμέτιο)

Δύο και σήμερα!

Ο σωστός και πάνω απ' όλα πιστός πελάτης φαίνεται όταν το μαγαζί κλείνει για διακοπές.

Άντε ρε βομβίδια!

Ανοίχτε και ξενερώσαμε...

Αν δεν ανέβουμε B Εθνννιιική φέτος τότε θα φάω τα παπούτσια μου

Γκαντεμιά κι αυτή!

Εκεί που ψέκαζα αμέριμνος αναπολώντας το χθεσινό βράδυ με την Δεββώρα, πετάει ο Μπάμπης ένα αστείο και σκάω στα γέλια.

Παραπάτησα, μου'φυγε και η σουλήνα και στραμπούληξα και τον αστράγαλο μου.

Αυτό ήτανε! Τα παρατάω και πάω για μπύρες στην παράγκα με τον εξοπλισμό.

Το όλο σκηνικό ενέπνευσε λαϊκό ποιητή που συνέγραψε και μου αφιέρωσε το παρακάτω άσμα:

The yupa sprayers blues

Εχασα τα εργαλεία μου αλλά παραμένω μάστορας

τι να τα κάνω τα εργαλεία; Εγώ είμαι μάστορας. Όχι σκιπιτάρι

Γκουρμέ

και επειδή είμαι και γκουρμέ τύπος σας συστήνω γεύμα souvlaki me pita au Arhondeau μαζί με μία Dom Perignon στους 12 βαθμούς Κελσίου. Δεν υπάρχει γκόμενα που να μη πέφτει με το συνδυυασμό αυτό. Όλες κοιλιόδουλες είναι παναγία...

Μάστορας με στυλ...!

Εντάξει δεν φοράω και ray ban αλλά και τα γυαλιά του Ολυμπιακού, μου δίνουν στυλ, άνεση στη δουλειά, επιβλητικότητα έναντι των εργατών και φυσικά τρομερή γοητεία το απόγευμα μετά τη δουλειά!
Eμπάση επιπτώσει και τελειωματικά, δεν τα βγάζω ποτέ!

Σχέδια και άλλα κωλόχαρτα

Μου φέρανε σχέδια για το αρδευτικό. Αγγινάρες! Τίποτα δεν ξέρουνε. Όπως κάτσει θα πάω και θα μεγαλουργήσω. Ασε που δεν καταλαβαίνω τις μαλακίες που γράφουνε στα παλιόχαρτα.

και μετά ήρθε η Δεββώρα

..και μετά ήρθε η Δεββώρα. Πήγα να της αλλάξω ένα κλαπέτο στη σκατιέρα. Το κορίτσι έκλαιγε και ήταν απελπισμένο. Μου τηλεφώνησε με φωνή τρεμάμενη από το κλάμα και την απόγνωση. "Γιαννιιη", μου είπε "Βοήθα με, πλημμύρισε το μπάνιο. Δεν ξέρω τι να κάνω. Έχει γεμίσει το σπίτι με καφέ σφραγίδες. Ηρωά μου βοήθα με και εγώ θα στο ξεπληρώσω με ότι εσύ επιθυμείς." Το ειδύλλιο μας κράτησε και κρατάει μέχρι σήμερα

Πώς γνώρισα την Ούρσουλα

Είχε έρθει λοιπόν με τα λιανόπαιδα τους φίλους της να κάνει διάκοπες σε κάποιο νησί του Βόρειου Αιγαίου.

Εγώ έπινα κάτι παλιομπύρες σ' ένα άθλιο κιόσκ-bar στην αμμουδιά όταν την είδα να περνάει από μπροστά μου σκαλίζοντας την άμμο με το πόδι της και μαζεύοντας κοχύλια...

Ήταν εκείνη! Πήρα το μπωλάκι με τους ξηρούς κάρπους και έτρεξα ξωπίσω της φωνάζοντας: Στάσου! Μύγδαλα!

Στην αρχή ξιπάστηκε αλλά σε λίγη ώρα ξισκιπάστηκε.

Αγκαλιαστήκαμε και τρέχαμε σαν παιδιά στην άμμο.

"Τρέχαμε σαν πεταλούδες, πέρα δώθε, όλη μέρα" που λέει και ο ποιητής...

Μέχρι που τέλειωσαν οι διακοπές της και έπρεπε να επιστρέψει στην πατρίδα της, κι εγώ στις δουλειές μου.

Από την στιγμή που την γνώρισα έχω χάσει την ηρεμία μου. Απορρίπτω κάθε γυναίκα που συναντώ γιατί την συγκρίνω με την Ούρσουλα.

Κι αυτή όμως μετά τον χωρισμό μας πήρε την κάτω βόλτα. Γύρισε διάφορες ταινίες χαμηλής ποιότητας.

Ας είναι... τις βλέπω με το συνεργείο και την θυμάμαι...

Νύχτες μαγείας

Αν και μου είπαν πως δαγκώνει εγώ δεν το κατάλαβα. Βέβαια μου είπε πως μοιάζω με τον Καρβέλα. Εγώ δεν παίζω πιάνο. Μόνο κλαρίνο.

Το πιάνο να πάει να το βρει σε κάτι λιανόπαιδα που δεν ξέρουν τι έχουν στο βρακί τους.

Μια ανάσα...