Πώς γνώρισα την Ούρσουλα

Είχε έρθει λοιπόν με τα λιανόπαιδα τους φίλους της να κάνει διάκοπες σε κάποιο νησί του Βόρειου Αιγαίου.

Εγώ έπινα κάτι παλιομπύρες σ' ένα άθλιο κιόσκ-bar στην αμμουδιά όταν την είδα να περνάει από μπροστά μου σκαλίζοντας την άμμο με το πόδι της και μαζεύοντας κοχύλια...

Ήταν εκείνη! Πήρα το μπωλάκι με τους ξηρούς κάρπους και έτρεξα ξωπίσω της φωνάζοντας: Στάσου! Μύγδαλα!

Στην αρχή ξιπάστηκε αλλά σε λίγη ώρα ξισκιπάστηκε.

Αγκαλιαστήκαμε και τρέχαμε σαν παιδιά στην άμμο.

"Τρέχαμε σαν πεταλούδες, πέρα δώθε, όλη μέρα" που λέει και ο ποιητής...

Μέχρι που τέλειωσαν οι διακοπές της και έπρεπε να επιστρέψει στην πατρίδα της, κι εγώ στις δουλειές μου.

Από την στιγμή που την γνώρισα έχω χάσει την ηρεμία μου. Απορρίπτω κάθε γυναίκα που συναντώ γιατί την συγκρίνω με την Ούρσουλα.

Κι αυτή όμως μετά τον χωρισμό μας πήρε την κάτω βόλτα. Γύρισε διάφορες ταινίες χαμηλής ποιότητας.

Ας είναι... τις βλέπω με το συνεργείο και την θυμάμαι...