Τα Φασολάκια τρώγονται κρύα (κάπου κάπου και ωμά)

Μου είπε ο μπαμπάς, να φτιάξω φασολάκια. Ξέρω και συνταγή δηλητηριώδες. Τα έβαλα λοιπόν στην κατσαρόλα, έβαλα κρεμμύδια, σκόρδα, μαϊντανό, ντομάτ και αλάτ και γενικώς όλα τα ροκφορ και τα ανακάτεψα.

Στο Αγρίνιο τα κάνουμε στην πέτρα. Εδώ μας φέρανε τεχνολογία και μας κάνουν τους μάστορες. Με τα φουρνάκια και τα διαολάκια, θα το κάψουνε το φαί. Δεν ξέρνε....

Για να μη το κάψω, το έβαλα χαμηλά. Στο 3. Λέω σιγά - σιγά για να βγεί και νόστιμο..

Η κατσαρόλα ήταν ζεστή και ευωδίαζε η ντομάτ και τα φασολάκια. Εριξα και ένα ανακάτεμα με τη κουτάλα την ξύλινη.






Η ώρα περνούσε, ο μπαμπάς πεινούσε, εγώ καμάρωνα για το φαί που σιγοψηνόταν. Πέρασαν 4 ώρες.

Ακόμα άψητο το φαί. Ο μπαμπάς άρχισε να αναρρωτιέται πότε θα φάμε.

Ο κούκος στο σαλόνι, λάλησε την τέταρτη ώρα



Ξαφνικά ήρθε ο μπαμπάς φωνάζοντας....

-Μπαμπάκο τι φωνάζεις...; ρώτησα με τρεμάμενη φωνή
-Ρε σκιπητάρι, τι είναι τούτο;

-Φιςςςςς; ξαναρώτησα

-Χωρίς ρεύμα πως θα μαγειρέψεις άρχοντα;

Τι να κάνω, άναψα μία φωτιά για να τα ψήσω τα φασολάκια στα κάρβουνα.

Τώρα σας γράφω από τη μονάδα εγκαυμάτων του Ιπποκρατείου. Ο μπαμπάς περιμένει έξω με ένα μαδέρι για να βγω. Αλλά εγώ δε βγαίνω...

Πάντως φασολάκια έφαγα, έστω και στο νοσοκομείο.... αλλά ήταν ανάλατα. Αυτοί δεν ξέρουν να τα φτιάξουν όπως εγώ, αγρινιώτικα και στα κάρβουνα